Πύλες
Η κεντρική πύλη του κάστρου βρίσκεται ανατολικά και ενισχύεται από 2 μικρούς πύργους ύψους 7,5-8μ, που προβάλλονται εμπρός μειώνοντας το ανοιχτό μέτωπό της. Οι πύργοι ελέγχουν την είσοδο στο κάστρο και συμβάλλουν σημαντικά στην άμυνα και προστασία της. Τα τμήματα του τείχους εκατέρωθεν της πύλης ισχυροποιούνται από δυο μεγάλες αντηρίδες. Για λόγους αμυντικούς η είσοδος στο εσωτερικό του κάστρου πραγματοποιείται δια μέσου τριών θυρωμάτων. Η εξωτερική πύλη οδηγεί σε λιθόστρωτο ανηφορικό και με μικρές βαθμίδες τεθλασμένο διάδρομο, ο οποίος δια μέσου μιας ενδιάμεσης πυλίδας καταλήγει στην εσωτερική, τοξωτής μορφής, πύλη.
Με αυτόν τον τρόπο ο εχθρός αν κατάφερνε να εισβάλλει από την εξωτερική πύλη, θα παγιδευόταν μέσα σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο και θα ήταν εύκολος στόχος για τους υπερασπιστές που βρίσκονταν στις εσωτερικές επάλξεις. Η κεντρική πύλη στα φρούρια είναι στην ουσία ένα άνοιγμα στα τείχη, που επιτρέπει την επικοινωνία με τους εντός και εκτός και γι΄ αυτό δινόταν ιδιαίτερη προσοχή στην κατασκευή και προστασία της. Ήταν σύνηθες, ακόμη από την αρχαιότητα, να προστατεύεται εκατέρωθεν από 2 πύργους και να ενισχύεται με επάλληλες πύλες. Στο παρελθόν, την Βενετική κυριαρχία στο κάστρο την μαρτυρούσε μια εντοιχισμένη στο τείχος της κεντρικής πύλης μαρμάρινη πλάκα με παράσταση λιονταριού, το σύμβολο της Βενετίας.
Αργότερα, κατά την διάρκεια της Βυζαντινής κυριαρχίας, απέναντι από την πύλη υπήρχε εντοιχισμένη στο τείχος (στην θέση αυτή είχε παραμείνει μέχρι το 1982) άλλη μαρμάρινη πλάκα με το χαρακτηριστικό μονόγραμμα των βυζαντινών αυτοκρατόρων Παλαιολόγων μαζί με τα αρχικά του βυζαντινού διοικητή Θεόδωρου Παλαιολόγου. Στην αντηρίδα δεξιά της πύλης διακρίνονται ενσωματωμένα στο κάτω τμήμα της δυο παλαιότερα αρχιτεκτονικά μέλη (spolia), ένα μαρμάρινο και ένα από ψαμμίτη, που φέρουν επιγραφές (στο μαρμάρινο μέλος διακρίνονται τα γράμματα Ο Ε Ν Υ Π Ε Ρ Ω Ι Ε Μ Ι με τα υπόλοιπα να είναι δυσδιάκριτα).
Η Βόρεια πυλίδα
Στην βόρεια πλευρά του κάστρου (η περιοχή ονομαζόταν παλιότερα Μαυροχάνι), από την πλευρά του Ρωμέικου Γιαλού, υπάρχει κοντά στην θάλασσα μια μικρότερη δευτερεύουσα πυλίδα, η οποία είναι κατασκευασμένη ανάμεσα στους βράχους για να μην είναι εύκολα ορατή από την πλευρά της θάλασσας. Η κατασκευή της μοιάζει με αυτή της κεντρικής πύλης, με την πρόσβαση στο εσωτερικό του κάστρου να πραγματοποιείται μέσω τεθλασμένης διαδρομής που προστατεύεται από ψηλά από επάλξεις προμαχώνα, τυφεκιοθυρίδες και τοξοθυρίδες. Επίσης, η πυλίδα προστατεύεται από ψηλά και από έναν πύργο που βρίσκεται στη συμβολή του ανατολικού και βόρειου εσωτερικού τείχους. Η δεύτερη πυλίδα προφανώς εξυπηρετούσε περιπτώσεις κρυφής αποχώρησης ή ακόμη και αιφνιδιαστικής επίθεσης κατά των εχθρών σε περίπτωση πολιορκίας αλλά και περιπτώσεις ανεφοδιασμού κατά τον οποίον τα εφόδια μεταφέρονταν από τα πλοία κατευθείαν στο εσωτερικό του κάστρου.
Η Δυτική πυλίδα
Το βόρειο τμήμα του δυτικού τείχους περιελάμβανε στην αρχική κατασκευή του και μια τρίτη πυλίδα, το κατώφλι της οποίας σώζεται in situ. Αργότερα όμως η πύλη σφραγίστηκε από τον περίδρομο που κατασκευάστηκε για την ενίσχυση του τείχους.
Οι καστρόπορτες –από τις οποίες δεν σώζεται καμία--ήταν δίφυλλες από ξύλο μεγάλης αντοχής και καλύπτονταν με σιδερένιες πλάκες. Ο Άγγλος περιηγητής Χένρι Τόζερ (Henry Fanhawe Tozer), όταν επισκέφτηκε το φρούριο το 1889, παρατήρησε ότι η κεντρική πρόσβαση προστατευόταν από τρεις πύλες και ότι οι δυο εξωτερικές εξ αυτών ήταν ακόμη καλυμμένες με σκουριασμένες σιδερένιες πλάκες.
